Het blijkt maar weer duidelijk uit deze top vijf. In Noord-Europa zijn ‘we’ koffie-addict. Niet in het rijtje staat Engeland. Nee, zeg je nu, natuurlijk niet. Engeland staat gelijk aan thee, toch niet aan koffie? Maar zelfs in dit traditionele theeland maakt koffie zijn opmars.

Engeland heeft een haat-liefde verhouding met koffie. Terwijl de rest van Europa al jaren geleden aan de koffie verstrengeld was, hielden de Engelsen vast aan hun geliefde thee, met een wolkje melk, vast. Ze vonden het zetten van koffie ook maar ingewikkeld. Koffie werd wel gedronken hoor. Bijvoorbeeld door studenten en schrijvers, maar niet door de grote massa. Zeker toen steeds meer thee ingevoerd werd vanuit India en Ceylon (Sri Lanka). 

A good cuppa

Maar daar lijkt nu een verandering in te komen. Als je nu naar Engeland gaat, zul je talloze hippe koffiebarretjes vinden. Londen is een waar walhalla voor de koffieliefhebber waar je heerlijk kunt genieten van allerlei koffiesoorten uit de hele wereld. In de City zijn steeds meer café’s waar mensen op hun laptop werken onder het genot van a good cuppa… coffee.

Een stukje geschiedenis

Wij Nederlanders waren eigenlijk al vanaf de introductie verknocht aan koffie. In de tijd van de VOC was koffie een belangrijke handelswaar. Omdat er geen zware accijnzen op zaten, was koffie tegen schappelijke prijzen op de markt beschikbaar. Maar als de koffie schaars was, stegen de prijzen. En ook economische recessies zorgden ervoor dat Nederlandse huisvrouwen op zoek gingen naar een alternatief. Ze stapten massaal over op koffiesurrogaten zoals cichorei. Dat was lekker goedkoop. En de prijs bleef lange tijd bepalend voor wat er in de Hollandse huiskamers gedronken werd. Om minder koffiebonen te hoeven gebruiken, kwam het iconische potje Buisman op tafel. Een paar schepjes van deze verpoederde gekaramelliseerde glucosestroop maakte de koffie pittig en donkerder. Maar echt lekker?

Een plens of een pittig kopje

Inmiddels genieten we meer van een kopje kwalitatief goede koffie in plaats van een plens ‘zwart water’. Toch bestaat Buisman koffie nog steeds. Misschien is het wel heimwee naar vervlogen tijden, naar die knusse jaren vijftig… Toch droom ik liever weg bij een pittig kopje Arabica. Ik ruik het aroma al… de koffie is klaar!